Op Twee Wielen naar Rome: Een Pelgrimstocht vol Avontuur

  Nadat ik mijn ijsje (limoen – heerlijk) op heb, vind ik restaurantje in dezelfde straat. Mag mij installeren vlakbij het grote podium waar straks enkele fanfares en majorettes zullen optreden. De baas, denk ik toch, verstaat geen Engels maar uit zijn conversatie kon ik opmaken dat ik nog te vroeg was. Pas om 19u30 ging de keuken open. Voor mij geen probleem dan drink ik tot die tijd een verfrissend pintje. Ik probeer te bellen naar Claudine. Het lukt niet op de vaste telefoon en ook niet op het mobieltje. Zal straks nog eens proberen. Even later lukt het wel. Blijkbaar problemen met Telenet. Deze provider slaat hun tarieven maar voortdurend op maar de service gaat precies achteruit. Terwijl ik aan het bellen ben kwam de baas met een telefoon in hand en maakt mij duidelijk dat ik die moet aannemen. Wat is me dat nu. Blijkbaar had hij zijn dochter opgebeld, die wel goed Engels kan om mij nogmaals duidelijk te maken dat de zaak maar om 19u30 openging.  Ik hoor de fanfares hun deuntjes s

  Nadat ik mijn verslagje heb geschreven ben ik op zoek gegaan om de inwendige mens tevreden te stellen. Adriana is ook de stad ingetrokken. In tegenstelling van wat wordt beweerd over Italiaanse vrouwen is zij niet zo spraakzaam. De taalbarrière speelt hier wel een rol. Waarom moest er zo nodig een Babylonische spraakverwarring zijn. Er zou een verplichting moeten zijn in gans de wereld dat iedereen dezelfde tweede taal spreekt. Goed ik vind een restaurantje vlakbij mijn logement. IJs heb ik al gegeten nu nog, gezien we in Italië zijn een pasta. Ik bestel mij een spaghetti bolognaise. Gianni zal mij straks uitleggen dat in Bologna er geen spaghetti wordt gebruikt maar wel tagliatelle. Ze hebben die eigenlijk wel zo geserveerd. Ik zit naast een Duits-Engels koppel. Hij komt uit het Zuiden van Duitsland en zij uit Liverpool. Ze wonen nu wel in Koblenz (Duitsland). Zij zijn hier voor de 6de maal aan het meer van Bolsena. Ze hebben een mobilhome. Deze keer hebben ze ontzettend veel lawaai

  Na een verfrissende douche ben ik eerst op zoek gegaan naar een frisse pint. Thuis drink ik amper bier maar hier doe ik het bijna elke dag en ik moet toegeven het bevalt mij. Ook sedert een paar dagen eet ik Italiaanse ijs.  Terwijl ik door de straten struin ontmoet ik mijn kamergenoot Dominique. Hij had net als ikzelf een plannetje gekregen van de bar die een menu pellegrini aanbood. Dit is mij te ver zegt hij, ik heb al meer dan 30 km gestapt vandaag en dat kan er nu niet meer bij. Wij spreken hier over een afstand van rond de 600 meter. Dit komt mij bizar voor. Bij een dergelijke afstand zal een stapper toch niet malen. Hij zal hier ergens dichtbij iets eten. Jean, de Bretoen, die er heel slordig en stuntelig uitziet, zie ik op de kamer en heeft precies ook geen goesting om het restaurant te bezoeken. Om 7u 10 vertrek ik met de fiets naar de eetplaats. Het voelt eigenaardig aan om te fietsen zonder bagage. Ben precies minder stabiel. Aangekomen zie ik de dame uit Nivelles en haar

  San Gimignano is een mooie stad waar er ontzettend veel Amerikaanse toeristen in flaneren. Er is op een pleintje een “gelato”zaak waar er een zeer lange wachtrij staat om blijkbaar een ijsje te eten van deze gerenommeerde zaak. Dus uit nieuwsgierigheid doe ik hetzelfde. Ze bestellen met meer dan 5 personen dus het gaat aardig goed vooruit. Het ijs is heerlijk. Perfect. Als ik terugkom maak ik praatje met Alan en Catherine, de Nieuw-Zeelanders. Het zijn veeboeren die hun boerderij hebben in het noorden. Ze hebben tussen de 6.000 tot 7.000 schapen en ook nog koeien. Ze kweken deze dieren enkel voor het vlees. 20% is voorzien voor de binnenlandse markt, de rest is uitvoer. Hun kinderen, die de zaak zullen voortzetten, zijn nu verantwoordelijk, tijdens hun afwezigheid. Gezien nu bij hen winter is, is dat best te doen. Het koppel heeft zes weken vrijaf genomen om van Lucca tot Rome te wandelen en na hun camino gaan ze nog fietsen in Kroatië. Ondertussen komt er nog een Italiaan bij. Paolo

  Vooraleer ik mijn verslagje schreef ben ik iets gaan eten in een bar vlakbij. Ik had er al iets gedronken en gevraagd aan de uitbaatster of ik deze avond nog een slaatje kon eten. Geen probleem ik maak dat voor jou speciaal klaar. Het was een mooi gepresenteerd slaatje met natuurlijk salade, tomaten, mozzarella, kleine stukjes parmaham, schijfjes parmezaanse kaas, eieren, meloen en bessen. Ik at dit op met een koude rosé wijn. Het was prima maar de prijs stond me wel iets minder aan, €18. Het dagmenu kostte mij maar €15 en ik had daar meer voor gekregen. Er kwam ook nog een jonge vrouw binnen die daar moest komen helpen. Ik vond dat ze nogal kortaf was tegen haar helpster. Maar goed zij zal de baas zijn. De vriend van de jongedame kwam er ook. Aan zijn gezicht te zien geen Italiaan maar eerder een Latino. Bleek juist te zijn. Een Peruviaan. Kon weer een klein beetje in het Spaans babbelen. Wat doet dat toch deugd. Nu terug naar de slaapplek. Eerst de opgehangen was nazien en gezien e

  Nadat ik mijn verslag had geschreven (het was al laat) heb ik een conversatie met Baudouin. Een jongeman uit Paris die zijn vriendin Lucie vergezelt voor enkele dagen. Hij is na zijn studies te voet naar Jeruzalem geweest. Amper drie maanden deed hij daarover. Hij wou dit doen vooraleer hij begon te werken. Wij hebben het nog even over de Franse politiek. Volgens hem is Frankrijk zodanig verdeeld dat gelijk wie er aan de macht komt het zeer moeilijk zal hebben om zijn programma uit te voeren. De twee extremen links en rechts zijn allebei niet werkbaar. Over Macron zegt hij dat onder zijn beleid Frankrijk weinig laat meespelen in de Europese unie. Hij haalt voor de Fransen zelfs geen topjob binnen na de Europese verkiezingen.  Olympe vraagt of ik nog moeten eten want ze kookt deze avond. Neen, ik heb al gehad antwoord ik haar maar als ik mijn blogje heb afgemaakt kom ik wel even bij jullie zitten. Het regent terug pijpenstelen. Zonder nadenken verklap ik mijn leeftijd. Lucie vraagt mi

  Gisterenavond nog even rondgewandeld in het kleine stadje. Door de regen is er niet veel volk in de straten. Blijkbaar is men in Italië ook niet gewoon dat er in deze periode van het jaar zoveel regen valt. Normaal gezien is het weer veel standvastiger maar hier voelen ze ook dat er iets schort met het klimaat. Rond 19u stap ik binnen in een pizzeria gezien ik nog geen kans had gevonden om warm te eten. De ober zegt dat ik nog wat te vroeg ben, pas om 19u30 gaat de zaak open. Maar ik mag al plaatsnemen. De kokkin van dienst ziet dat ik een pelgrim ben en in afwachting krijg ik brood met een heerlijke tapa (precies serranoham).  Na de maaltijd ga ik terug naar mijn slaapplek die iets verderop ligt. Ik doe al het mogelijke om de natte kleren droger te krijgen maar echt slagen doe ik niet. ’s Anderendaags zijn die nog maar halfdroog. Gelukkig heb ik nog in de tassen een tweede rennersplunje.  Na een goede nachtrust sta ik op om 6u30. Er is een ontbijt voorzien om 7u30. Heerlijk ontbijt

  Nadat ik mijn verslagje had geschreven nog even rondgekuierd in dit stadje. Er was dicht in de buurt een groeten- en fruitwinkel. Wat kersen gekocht, ik besef dat ik heel weinig fruit eet. Het is vaak niet mogelijk want je koopt iets te veel en dan ligt het rotten in je tassen. Ook niet zo smakelijk.  Tijdens mijn wandeling bots ik op een evenement dat hier wordt georganiseerd. De plaatselijke dansschool geeft een groot buitenoptreden. Ik zie vele groepen allemaal gekleed volgens hun dansgenre die ze tenberde zullen brengen klaarstaan aan de zijkant van de arena. Recht voor hen zitten dan de sympathisanten. Een nogal drukdoende animator probeert in het ganse gebeuren wat animo te brengen door voortdurend “applauso” te roepen. Na veel vijven en zessen komt dan uiteindelijk de eerste groep een optreden geven. Het is balletscène. Mooi. Dan zie ik nog een stelletje jonge kinderen en tieners wat danspasjes doen. Hier hou ik het voor bekeken. Ik veronderstel dat dit nog een lang verhaal wo

  Na het middagmaal – uiteraard penne met tomatensaus – mijn verslagje geschreven terwijl er een wasje draait in de machine. Ik mag alles gebruiken om mijn kledij weer proper te krijgen maar mijn voornaamste bekommernis is dat ze fris ruikt want ik zweet nogal. Ook wil ik mijn witte sokken weer maagdelijk krijgen. Binnen een half uurtje is de job geklaard en kan ik ze buiten ophangen in de felle zon. Céline heeft geen goesting om in een andere kamer te slapen. Die bevindt zich boven onder het dak en daar is het ontzettend warm. En op de verdieping zijn er geen toiletten. Zij heeft geen bezwaar om in de slaapzaal waar ik ben haar bed op te maken maar ze vergewist zich eerst of ik een grote snurker bent. Ik zeg haar dat mijn vrouw vindt dat ik nogal wat geluiden maak ’s nachts maar misschien is dit door haar nogal sterk overdreven. Goed wij slapen zo ver mogelijk van elkaar. Het zal wel lukken. In de keuken is alles voorhanden. Koffie, melk, pasta, olie, water, zelfs wijn en aperitief. V

  Om 19u hoort in gerommel in de gang. De andere logés zijn gearriveerd. Ik weet niet of het verstandig is maar ik wil hen laten weten dat ik er ben, en klop op hun deur. Enrico, want zo heet hij, staat in zijn onderbroek en met bloot bovenlijf voor mij. Hij heeft een omvangrijke buik. Zijn marchandise heeft een stevig afdak. Ik hoor op de achtergrond zijn vrouw of zijn vriendin, Cynthia, giechelen. Waarschijnlijk heb ik hem gestoord in een van zijn favoriete bezigheden. Volgens het papier dat op de deur hangt zijn ze hier al drie dagen (18-19-20). Morgen vertrekken ze met de auto naar Rome. Dit kunnen geen pelgrims zijn eerder toeristen die voor een appel en ei gebruik maken van deze goedkope locatie. Zij hebben ook meermaals gebruik gemaakt van zowel de wasmachine als de droogkast en dat voor een gewone donativo. Men zou zich moeten schamen.  Rond 20u wou ik nog een simpele salade eten. Om de hoek was er een restaurantje die dit aanbood. Samen met een frisse wit wijn heb ik een hele

  De ontvangst in de slaapplek in Santhia was voortreffelijk en zoals ik al schreef ze hielpen mij om een bed te reserveren in Sarzana. Ik liep even de stad in om even te zien wat er daar allemaal te beleven valt. Niet zoveel bijzonders op een zo’n doordeweekse dag. Aan het station was er een restaurant die zij aanbevelen en met een pelgrimticketje kan je 10% korting krijgen op een menu. Ik was niet zo geïnteresseerd maar drink wel een pint. Iets te veel denk ik want het zat al in mijn hoofd. Een klein beetje verdwaasd ging ik nog wat boodschappen doen in de plaatselijke Lidl. Gewoon wat frisdrank en enkele suikerwafels. Eventjes in het park de Italiaanse families gadegeslagen. Veel ouders met kleine kindjes die genieten van het warme zonnige weer. Ik slenter terug naar mijn slaapplek. Daar is ondertussen nog een koppel bijgekomen maar ze logeren op een andere verdieping. De oude man van 81 jaar is ook nergens te bespeuren. Dus ik zal de avond alleen doorbrengen. Er is slechte WiFi tot