Dag 23: Fidenza – Berceto.

 

Nadat ik mijn verslagje had geschreven nog even rondgekuierd in dit stadje. Er was dicht in de buurt een groeten- en fruitwinkel. Wat kersen gekocht, ik besef dat ik heel weinig fruit eet. Het is vaak niet mogelijk want je koopt iets te veel en dan ligt het rotten in je tassen. Ook niet zo smakelijk. 

Tijdens mijn wandeling bots ik op een evenement dat hier wordt georganiseerd. De plaatselijke dansschool geeft een groot buitenoptreden. Ik zie vele groepen allemaal gekleed volgens hun dansgenre die ze tenberde zullen brengen klaarstaan aan de zijkant van de arena. Recht voor hen zitten dan de sympathisanten. Een nogal drukdoende animator probeert in het ganse gebeuren wat animo te brengen door voortdurend “applauso” te roepen. Na veel vijven en zessen komt dan uiteindelijk de eerste groep een optreden geven. Het is balletscène. Mooi. Dan zie ik nog een stelletje jonge kinderen en tieners wat danspasjes doen. Hier hou ik het voor bekeken. Ik veronderstel dat dit nog een lang verhaal wordt.

Even gebeld met Claudine om te horen of ze zonder mij kan. Alles loopt prima en er zijn geen noemenswaardige problemen buiten het feit dat er een vogel in de schoorsteen is gevallen en een lange doodstrijd heeft meegemaakt. We zijn beiden tevreden dat technologische middelen ervoor zorgen dat de afstand tussen ons minimaal is. Even terug naar de kamer waar er een TV is en ik heb geluk de RAI2 zendt de voetbalmatch Portugal – Turkije uit. Na de eerste helft heb ik beneden in het restaurant mijn slaatje besteld. In vergelijking met Fidenza is mijn slaatje hier minimaal maar goed zoveel honger heb ik niet. Met een fles water, een glas witte wijn en een ijsje ben ik ook al best tevreden.

Dan als trouwe(?) supporter van de Belgen naar de voetbalmatch gekeken. De Rode Duivels hebben gewonnen maar tijdens de match had ik toch mijn twijfels. Gelukkig was er een Koen Casteels die kon voorkomen dat de Roemenen een goal konden maken. Goed wij zijn weer in de running maar we moeten onze huid niet verkopen voor de beer geschoten is. Oekraïne kan een luis in de pels zijn.

Na een goede nachtrust om 6u opgestaan. Alles klaargemaakt en mij naar beneden begeven waar Rocinante veilig stond opgesteld. De waardin was er ook al en twee mannen kwamen reeds om 6u45 hun kopje (druppeltje) koffiedrinken. Een van de mannen wil weten vanwaar ik kom en waar ik na toega. Heel kort vertel ik hem mijn intenties. Wij geraken een beetje in gesprek over van alles. Hij vertelde me dat hij vorig jaar is geopereerd in Milaan. Ze hebben vier bypasses gestoken. Misschien moet hij toch wel iets doen aan zijn lichaamsbeweging want hij hoorde niet bij de klasse lichtgewichten. De waardin betoont haar grote respect voor mij door mij een Americano en een koek aan te bieden zonder dat ik deze moet betalen.

Vooraleer ik vertrek doe ik mijn regenkledij aan want het is toch heftig aan het druppelen. Wachten tot het over gaat is geen optie. Na een uur houdt het op en kan ik mij ontdoen van dit ambetant gedoe. Ik hoop dat het de rest van de dag zo blijft. Vandaag staan er vier beklimmingen op het programma en de eerste krijg ik al voorgeschoteld bij het begin. Deze viel reuze goed mee. Terloops wil ik nog aanstippen dat de Italiaanse secundaire wegen in heel slechte staat zijn. Overal putten en scheuren in het wegdek. Ik moet constant opletten dat ik Rocinante geen geweld aandoe door haar door degelijke putten te laten rijden. Zij is in vorm en zo wil ik het houden. Geen akkefietjes meer zoals in Monschau waar er een spaak brak.

Rond 10u15 stop ik even want ik had eigenlijk buiten die koek die ik het begin kreeg nog niets gegeten. Even een cola en een croissant besteld in een bar langs de weg. Het is zondag en dat zijn de schoonbroers Marnix en Eddy aan het aperitieven dus ik bel hen even op. Na een beetje heen en weer gezeverd (pas op: het zijn vooral zij die wat lulkoek verkopen, ik zou dat nooit doen) te hebben zet ik mijn rit verder.

Op mijn weg zie ik een vrouw met een hond. Britta, een Zwitserse, die hier de via Francigena afstapt. Niet helemaal tot in Rome want ze werkt nog en haar tijd is beperkt. Haar bagage en het hele hebben en houden voor de hond zit in een karretje die zij vooruit trekt. We wensen elkaar “un buen camino” toe.

Nu moet ik klimmen. Een heuvel of col, het is hoe je het benoemt van 14 km aan een gemiddelde van 7%. Ongeveer halverwege zie ik een koppel hun middagmaal ( het is 12u30) opeten. Het zijn Dominique en Catherine uit Lyon. Ze doen de Francigena in étappes. Vorig jaar zijn ze geëindigd in Pavia. En waar ze nu eindigen weten ze nog niet temeer omdat zij een bericht hebben gekregen dat het niet zo gaat met de broer van Dominique. Ze zullen vroeger afbreken dan voorzien. Ik zie dat de mist opkomt en misschien zit er wel regen in de lucht.

De laatste drie à vier kilometers naar de top zijn in de regen en in de mist. Mijn voor- en achterlichten branden opdat de auto’s mij kunnen opmerken.  Langs de weg is er een bar open en ik stop. De regen, integendeel, weet van geen ophouden. Ik zie nog een zeer bepakte en zwaarbeladen fietser in de tegengestelde richting afkomen. “Horrible” hoor ik hem nog roepen. Nog een laatste klimmetje voor vandaag. Vier kilometers aan een gemiddeld stijgingspercentage van 6%.

Rond 15u kom ik aan aan mijn B&B die ik heb gereserveerd. Quasi op hetzelfde moment komen er een zestal Italiaanse fietsers aan. Wij slapen in hetzelfde gebouw. Of ik met hen contact zal kunnen hebben is zeer de vraag. 

Morgen kan ik hier rond 7u30 ontbijten en dan reis ik naar Sarzana. Volgens de meteorologische voorspellingen zal het ook morgen en de dag erna regenen. Pas woensdag wordt het terug mooi. Ik hoop dat mijn kledij deze nacht droogt want niets is zo ambetant als met natte kledij fietsen. 

Maar zie ik morgen dan wel weer.