Op Twee Wielen naar Rome: Een Pelgrimstocht vol Avontuur

                          Op de vooravond van mijn terugkeer heb ik even genoten van de rust. De bungalow ligt op een zeer rustige plek, redelijk ver van de receptie, maar dat stoorde niet. Het park was verre van volgeboekt. Je kon zien welke bungalows verhuurd waren door het licht boven de voordeur. De kamer was eenvoudig, maar toch comfortabel. De airconditioning zorgde ervoor dat het binnen aangenaam koel was, wat zeer welkom was gezien de warmte buiten.   Aan de receptie hadden ze mij geïnformeerd dat ze rond 19.00 uur zouden zorgen dat Rocinante en de bagage veilig op de camping werden gestald, klaar om door de Nederlandse firma "Camino-transport" te worden opgehaald. De receptionist vertelde me dat een van hun medewerkers de fiets bij de bungalow zou ophalen. "Je hoeft je niet te haasten, binnen vijf minuten is hij er," verzekerde hij mij. Vijf minuten werden tien, vijftien, twintig, en nog steeds geen medewerker te zien. Uiteindelijk, na een halfuur, kwam h

  Na het schrijven van mijn verslag heb ik nog een gesprekje met twee Amerikaanse backpackers. Voor hun laatste avond willen ze zich te goed doen aan Italiaanse wijn. De een drinkt een volledige fles witte uit de andere een fles rode. Ze kunnen er precies goed tegen. Dit is niet aan mij besteed. Zij komen uit het Westen van de USA. Meer kan ik er niet uit krijgen. Ik krijg toch nog een hongertje. Waarschijnlijk toch van de spanning na de verloren wedstrijd. Ik ga voor de derde maal naar hetzelfde restaurantje. Aan de dienster vraag ik of ik een ultra kleine pizza kan krijgen. Al onze pizza’s zijn groot en we halveren ze niet. Dit is voor mij op dit late avonduur niet goed voor mijn maag. Ik neem maar een simpele salade. En of het simpel was; ijsbergsalade met wat tomaat zonder vinaigrette. Ik heb deze laatste 30 dagen geleerd om met alles tevreden te zijn en… alles op te eten. Naast mij zit een Australisch koppel uit Melbourne. Ze zijn pas geland. Wij geraken in een goed gesprek. Zij,

  Een zeer rustige nacht gehad. Hoewel ik gisterenavond laat in bed kroop, zo rond 23u, omdat ik toch wist dat ik maar pas om 8u een ontbijt kon krijgen, ben ik toch redelijk vroeg wakker. Ik verplicht mij om langer te blijven liggen. In de kamer waren nog vier andere personen. Jessy, de Australiër, die zo midden de nacht voor een aantal uren verdween, twee andere jongens die ik precies verliefd aantrof wanneer ik gisterenavond terugkwam van het Sint-Pietersplein en een norse stuurse man die mij niet zo goed begreep. Wat heb gedaan de laatste 30 dagen nooit heb gedaan was mij ’s morgens douchen. Want wat heeft het voor zin wanneer je ferme inspanningen moet leveren en na 5 minuten al bezweet ben om er fris en monter bij staan. Ook voor de eerste maal geen zadelpijnzalf moeten gebruiken. Wat is dit even een verademing. Om 8u kon ik een ontbijt krijgen voor slechts €5. Koffie en koffiekoeken à volonté. De norse man was er ook. Hij kon geen Engels en ik hoorde precies een Slavische taal,